Panaeolus Cyanescens - Copelandia Cyanescens
Panaeolus cyanescens, znany również pod nazwą "Hawaiian" (Copelandia Cyanescens), to jeden z najsilniejszych grzybów psylocybinowych na świecie.
Panaeolus cyanescens, znany również pod nazwą “Hawaiian” (Copelandia Cyanescens), to jeden z najsilniejszych i najbardziej pożądanych grzybów halucynogennych na świecie. Ten niewielki grzyb o szarawych kapeluszach, rosnący na odchodach zwierząt w subtropikalnym i tropikalnym klimacie, zawiera związki psylocyny i psylocybiny w stężeniu nawet 2-3 razy większym niż powszechnie znane grzyby.
Nic więc dziwnego, że wśród miłośników gatunków psychoaktywnych copelandia zyskał miano “hawajskiego” - kojarzącego się z rajską wyspą i magicznymi doznaniami. Jego identyfikacja nie należy do najłatwiejszych, zwłaszcza że można go pomylić z innymi trującymi gatunkami.
Panaeolus cyanescens - Co to jest?
Panaeolus cyanescens, potocznie nazywane są “Blue meanies”, co na język Polski można tłumaczyć jako “niebieskie gnomy”. Odmiana copelandia charakteryzuje się intensywnym sinieniem po uszkodzeniu oraz wysoką zawartością alkaloidów psychoaktywnych (może być ona nawet 2-3 razy większa niż w przypadku powszechnie znanych “magicznych grzybków”). Stanowią cenny materiał dla poszukiwaczy stanów psychodelicznych. Ich działanie jest gwałtowne i bardzo intensywne ale ze względu na trujące gatunki łudząco do nich podobne, muszą być bezwzględnie prawidłowo zidentyfikowane przed konsumpcją w celu uniknięcia potencjalnego zagrożenia zatruciem.
Historia - Panaeolus Cyanescens
Panaeolus cyanescens to niezwykły grzyb, którego historia sięga drugiej połowy XIX wieku, kiedy to został po raz pierwszy sklasyfikowany naukowo przez angielskich mykologów Berkeleya i Broome’a. Opisali oni okaz znaleziony na Sri Lance w 1871 roku, nadając mu nazwę Agaricus cyanescens. Jednak już 16 lat później, w 1887 roku, włoski mykolog Saccardo zaklasyfikował go ostatecznie do rodzaju Panaeolus, tworząc obecną naukową nazwę Panaeolus cyanescens.
Mimo to, przez długi czas powszechnie stosowano nadal nazwę Copelandia cyanescens nadaną przez Singera w 1951 roku. Obecnie jednak uznano ją za synonim i przywrócono właściwą nazwę rodzajową jaką jest Panaeolus. Taksonomiczne zawirowania wokół tego niezwykłego grzyba nie dziwią, jeśli weźmiemy pod uwagę jego fascynujące właściwości.
Uważa się powszechnie, że Copelandia cyanescens wyewoluował w Azji. Przypuszcza się jednak, że dotarł na Hawaje w XIX wieku, prawdopodobnie wraz z transportem bydła sprowadzonego z Filipin. Od tego czasu rozprzestrzenił się już globalnie i obecnie występuje w wielu rejonach świata o ciepłym, subtropikalnym i tropikalnym klimacie.
Najprawdopodobniej przemieszczał się wraz z handlem produktami rolno-spożywczymi pomiędzy kontynentami. Obecność tego gatunku stwierdzono do tej pory m.in. w obu Amerykach, Australii, Afryce Południowej oraz w krajach Europy Południowej. Niewykluczone jest jednak, że z czasem dotrze do kolejnych zakątków świata.
Systematyka i klasyfikacja - Panaeolus cyanescens
| Domena | Eukarionty |
| Królestwo | Grzyby |
| Typ | Basidiomycota |
| Klasa | Agaricomycetes |
| Rząd | Agaricales |
| Rodzina | Bolbitiaceae |
| Rodzaj | Panaeolus |
| Gatunek | P. cyanescens |
Występowanie, gdzie rosną? - Copelandia cyanescens
Panaeolus cyanescens preferuje ciepły klimat - od subtropikalnego po umiarkowany. Naturalnie występuje w Australii, Azji Południowo-Wschodniej, Indiach, Ameryce Środkowej i Południowej oraz Afryce. Znane są także stanowiska w basenie Morza Śródziemnego.
W Polsce w naturalnych warunkach odmiana ta nie występuje. Jednak może pojawić się wszędzie tam, gdzie rozprzestrzeniły się zarodniki copelandia cyanescens.
Typowym siedliskiem tego taksonu są dobrze nasłonecznione murawy, pastwiska, polany, przydomowe trawniki, ogrody i parki. Występuje wyłącznie na odchodach bydlęcych lub końskich. Copelandia pojawia się także w miejscach dawnych wypasów, nawet kilka lat po zaprzestaniu hodowli zwierząt.
Okresowość owocnikowania zależy od panujących warunków klimatycznych. W klimacie tropikalnym Copelandia cyanescens rośnie przez cały rok. Natomiast w strefach o cieplejszym umiarkowanym klimacie pojawia się od wczesnej wiosny do późnej jesieni, szczególnie po obfitych opadach deszczu lub podczas podwyższonej wilgotności powietrza.
Miejsca występowania Panaeolus cyanescens są ściśle skorelowane z występowaniem odchodów zwierzęcych dlatego szukając tego grzyba warto rozejrzeć się w okolicach farm, gdzie hodowane jest bydło lub konie.
Kraje w których występują naturalnie Panaeolus cyanescens
- Australia
- Brazylia
- Boliwia
- Bali
- Kambodża
- Kolumbia
- Kostaryka
- Fidżi
- Francja
- Guam
- Hawaje (USA)
- Indie
- Indonezja
- Włochy
- Malezja
- Meksyk
- Nowa Zelandia
- Papua Nowa Gwinea
- Peru
- Filipiny
- Portoryko (USA)
- Hiszpania
- Afryka Południowa
- Tajlandia
Morfologia i budowa grzybów - Panaeolus cyanescens
Panaeolus cyanescens to niewielkie grzyby. Ich kapelusze osiągają średnicę od 0,5 do 2 cm choć sporadycznie można spotkać nieco większe okazy. Ich kapelusze początkowo są półkoliste, a z czasem przybierają kształt lejkowaty lub delikatnie wypukły. Powierzchnia kapelusza zazwyczaj jest gładka choć czasem można spotkać osobniki lekko zmarszczone.
Kapelusze młodych osobników są koloru ochrowobrązowego, jednak z wiekiem jaśnieją przybierając barwę od białawej lub szarawej nawet po oliwkową lub płową. Miąższ tego grzyba jest blady, pod skórką zwykle nieco ciemniejszy. Charakterystyczne dla odmiany panaeolus cyanescens jest to, że po uszkodzeniu lub ucisku już w ciągu kilkunastu minut, zaczyna intensywnie sinieć. Zjawisko to jest cechą diagnostyczną dla tego taksonu.
Trzon tego grzyba jest smukły i dosyć długi jak na niewielkie rozmiary kapelusza- mierzy od 7 do 12 cm długości. Mają cylindryczny kształt o grubości 2-3 mm o lekko poszerzonej nasadzie. Ich powierzchnia jest gładka, jedwabista, pokryta białawym, mączystym nalotem. Podobnie jak kapelusze, trzonki również zmieniają barwę na sine po uszkodzeniu.
Blaszki grzyba odmiany Copelandia cyanescens są wąskie, gęste i przyrosłe do trzonka. Mają szarą, czarniawą lub fioletowawa barwę i charakterystyczny marmurkowy deseń. Krawędzie blaszek są początkowo białawe, następnie ciemnieją wraz z dojrzewaniem zarodników. Wysypują ciemnopurpurowe, prawie czarne zarodniki. Zapach owocników jest niezbyt wyczuwalny, smak łagodny, mączysty.
Panaeolus cyanescens - potencjał psychoaktywny
Grzyby Copelandia cyanescens nazywane potocznie “Hawaiian” są cenione przede wszystkim ze względu na swój niezwykły potencjał psychoaktywny. Zawdzięczają go obecności związków chemicznych z grupy tryptamin – głównie psylocybinie i psylocynie.
Psylocybina to prolek, który w organizmie ulega przekształceniu do psylocyny – związku bezpośrednio oddziałującego na ośrodkowy układ nerwowy i wywołującego zmiany świadomości. Psylocyna oddziałuje agonistycznie na receptory serotoninowe w mózgu, powodując zaburzenia percepcji, euforię, introspekcję i przeżycia mistyczne.
Zawartość tych substancji w odmianie “hawaiian” jest znaczna i, jak wykazały badania, bardzo zróżnicowana. Stężenie psylocyny mieści się w przedziale od 0,17 do 1,95% suchej masy grzybów. Dla psylocybiny wartości te wynoszą od 0,16 do 0,98%.
Dla porównania popularny gatunek Psilocybe cubensis ma zwykle 0,14-0,42% psylocyny oraz 0,37-1,30% psylocybiny. Mimo dużych wahań, przeciętnie Copelandia cyanescens uznawany jest za 2 do 3 razy silniejszy od P. cubensis.
Wysokie stężenie psylocyny oraz niewielkie rozmiary owocników powodują, że działanie tych grzybów jest bardzo szybkie i intensywne. Już 20 minut po spożyciu mogą pojawić się pierwsze efekty psychoaktywne.
Dawkowanie - Panaeolus cyanescens
Ze względu na zmienną zawartość psylocybiny określenie dawki Copelandia Cyanescens bywa kłopotliwe. Jako orientacyjne wytyczne podaje się:
- Mikrodawka – 0,2-0,5g suszu. Działa stymulująco, poprawia samopoczucie i koncentrację.
- Mała dawka – 0,5-1g. Daje lekkie efekty psychodeliczne i stany euforii.
- Średnia dawka – 1-2,5g. Wywołuje 4-6h doświadczenie z percepcją muzyki, intensywnymi barwami i łagodnymi halucynacjami.
- Duża dawka – powyżej 2,5g. Pełne spektrum efektów psychodelicznych z odczuciem oderwania od rzeczywistości. Wymaga odpowiedniego przygotowania.
Ze względu na szybki początek działania zaleca się stopniowe zwiększanie dawki w kolejnych próbach, aby poznać swoją wrażliwość. Efekty mogą zaskoczyć nawet przy niewielkich ilościach.
Hodowla i uprawa grzybów - Panaeolus Cyanescens
Grzybnia Panaeolus cyanescens możne być uprawiana w warunkach domowych w krajach gdzie lokalne prawo pozwala na kultywacje grzybów psylocybinowych. Jest to proces wymagający jałowych warunków, cierpliwości i precyzji. Podstawową metodą jest inokulacja sterylnego podłoża zbożowego lub na bazie odchodów zwierzęcych przy użyciu posiadanej hodowli grzybni Copelandia cyanescens.
Zalecane jest wcześniejsze zdobycie doświadczenia z łatwiejszymi w hodowli gatunkami, np. Psilocybe Cubensis. Po tym jak grzybnia prawidłowo się rozwinie i całkowicie przerośnie do podłoża, przenosi się ją do oddzielnej komory owocnikującej. Tam dzięki kontroli temperatury, wilgotności i napowietrzania grzybnia się rozrasta i dochodzi do wytworzenia owocników gotowych do zebrania.
Cały proces od inokulacji do pierwszych grzybów odmiany “hawaiian” trwa zwykle 1,5-2 miesiące. Copelandia cyanescens rozwija się wolniej i jest bardziej wybredny niż np. psilocybe cubensis. Wymaga precyzyjnej kontroli warunków by uniknąć pleśni. Owocniki pojawiają się najszybciej w temperaturze 24-27°C przy dużej wilgotności powietrza sięgającej 90-95%.
Amatorska uprawa grzybów zawierających substancje psychoaktywne jest w większości krajów nielegalna i zagrożona surowymi konsekwencjami karnymi. Podejmując się jej należy liczyć się z ryzykiem. Legalnie hodowane mogą być jedynie do celów naukowo-badawczych z zachowaniem wszelkich wymogów prawnych danego kraju.
Growkit “Hawaiian” (Copelandia Cyanescens)
Badania nad grzybami “Hawaiian” Copelandia Cyanescens można rozpocząć od gotowego zestawu growkit w skład którego wchodzi rozwinięta grzybnia gotowa do obserwacji. W zestawie znajdują się wszystkie potrzebne rzeczy do przeprowadzenia badań gatunku Panaeolus cyanescens.
Suszenie i przechowywanie - Panaeolus cyanescens
Ze względu na niewielkie rozmiary grzyba oraz cienką budowę owocników, Copelandia cyanescens nie nastręcza większych trudności przy suszeniu i przechowywaniu. Aby je wysuszyć w domowych warunkach wystarczy rozłożyć pojedynczo na kartce papieru w ciepłym, suchym i przewiewnym miejscu, bez dostępu światła.
Dla równomiernego odparowania wilgoci zaleca się co jakiś czas obracać grzyby na drugą stronę. Można też wykorzystać suszarkę do owoców, ustawiając ją na najniższą temperaturę. Suszenie powinno trwać 2-7 dni, w zależności od warunków. Pokruszenie wysuszonego grzyba i słyszalne trzeszczenie świadczą o zakończeniu procesu.
Wysezonowane grzyby “Hawaiian” zaleca się trzymać w szczelnych szklanych lub plastikowych pojemnikach, w suchym i ciemnym miejscu. Można dodać kapsułkę z żelem krzemionkowym, który pochłania wilgoć. Przechowywane w ten sposób mogą zachować aktywność nawet przez dwa lata. Należy jednak pamiętać, że grzyby z czasem i tak tracą stopniowo na sile działania. Dlatego im szybciej zostaną spożyte, tym lepiej.
Status prawny i Legalność - Copelandia cyanescens
Pomimo rosnącego zainteresowania właściwościami psylocybiny, Copelandia cyanescens, podobnie jak większość grzybów halucynogennych, pozostaje nielegalny w większości krajów świata. Jedynie w kilku państwach Ameryki Północnej psylocybina oraz grzyby ją zawierające zostały zdepenalizowane lub zalegalizowane w ograniczonym zakresie.
W innych regionach globu zbieranie, posiadanie czy spożycie grzybków Hawaiian jest nadal karalne. Przed podjęciem jakichkolwiek działań z tymi organizmami należy koniecznie sprawdzić aktualny status prawny w danym kraju lub stanie. Pomyłka może skończyć się dotkliwymi sankcjami karnymi. Miejmy jednak nadzieję, że wkrótce regulacje te ulegną liberalizacji.
Podsumowanie - Copelandia cyanescens
Panaeolus cyanescens (Copelandia cyanescens), potocznie zwane “Hawaiian”, to niewielkie grzyby zawierające psylocybinę, rosnące na odchodach zwierząt. Odmiana Hawaiian charakteryzuje się szybkim i intensywnym działaniem psychoaktywnym (nawet 2-3 razy silniejsze od popularnych “magicznych grzybków”).
Grzyb copelandia łatwo rozpoznać po małych, szarawych kapeluszach szybko siniejących po uszkodzeniu oraz długich, białych trzonkach. Ich identyfikacja musi być absolutnie pewna, gdyż często mylone są z trującymi gatunkami. Można je hodować amatorsko w domu lub szukać na łąkach i pastwiskach. Ze względu na zmienną zawartość psylocybiny precyzyjne określenie dawki bywa trudne. Copelandia cyanescens pozostają nielegalne w większości krajów, również w Polsce.
